ทั้ง ๆ ที่ มีอยู่อย่างพอเพียง ก็ไม่ต้อง ดิ้นรน ให้ทุกข์ทรมาณ แต่ เพียงเพราะ ค่านิยม จาก การอ่านหนังสือ และตีความ (เอง) ผิด ๆ ว่า คนที่ประสพความสำเร็จ จะต้องมี ชีวิตครอบครัว ที่สมบูรณ์
ต้องเล่นบท พ่อแม่และลูก ที่เพอร์เฟค ต้อง มีเงินมาก บ้านหลังใหญ่ รถคันสวย
แต่....ไม่เคยคิดที่ จะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แบ่งปัน เอื้ออาทรเห็นอกเห็นใจ คนอื่นๆ ที่เค้าไม่ครบสมบูรณ์ ด้วยเหตุและผลของ เค้า จึงไปตัดสินว่า คนอื่นๆ ไม่ดีไม่เก่งไม่แน่ เหมือนอย่างตัวเอง ที่คิดว่าเหนือกว่าคนอื่นๆ คน แบบนี้มักจะเป็นผู้แก่เรียน อยู่กับตำหรับตำรา หมกมุ่นอยู่กับตัวเองจนไม่เคยหันกลับไปมองคน ที่เค้าด้อยกว่าทั้งทาง ร่างกายและจิตใจ เลยซักนิด !!!
คนพวกนี้ มักไม่ค่อยพอใจกับ สิ่งที่ตนมีและได้ทั้ง ๆ ที่มีอยู่มากพอแล้ว แต่เพราะหัวใจแห้งแล้งน้ำใจ จึงต้องคอยโหยหาสิ่งที่เป็นวัตถุ เข้ามาเติมเต็มจิตใจ ที่แห้งขอด !!! - -"
สุดท้ายเค้า จะต้องสูญเสียอะไรบางอย่าง ที่เจ็บปวดหัวใจ ที่คนอื่น ๆ กลับไม่สูญเสีย !!!
ธรรมชาติ ยุติธรรม เสมอ ^_^
