เมื่อ 8 ปีที่แล้วผมได้มีโอกาศรู้จักผู้หญิงสองคนด้วยความบังเอิญ ในขณะนั้นผมเองมีปัญหาหลายๆอย่างในชีวิตได้ประดังเข้ามาพร้อมๆกัน เนื่องจากประสพการณ์ในการใช้ชีวิตยังน้อยทำให้ไม่สามารถที่จะรับมือกับเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมาได้ ผมเจอเธอที่เซ็นทรัลลาดพร้าวชั้นใต้ดิน
เธอทั้งสองคนเป็นเจ้าของธุรกิจส่วนตัว เปิดร้านขายรองเท้าหนังของผู้ชาย ส่งออกต่างประเทศด้วย ผมได้มีโอกาศเป็นลูกค้าของร้านเธอ เพราะรองเท้าร้านเธอไม่เหมือนใคร มีคุณภาพดีและราคาไม่แพง ที่สำคัญเธอใจดีมาก เราได้มีโอกาศได้คุยกัน รวมถึงได้มีโอกาศได้ให้คำปรึกษากับผม เกี่ยวกับปัญหาชีวิตที่เกิดขึ้นกับผมในช่วงนั้น ผมรู้สึกและรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นใจที่ได้รับจากผู้หญิงทั้งสองคนนั้น เธอไม่ได้เรียกร้องหรือกล่าวหา หรือต่อว่าผมกับสิ่งที่ผมได้ทำหรือตัดสินใจทำอะไรบางอย่างกับผู้หญิงคนหนึ่งในชีวิตผม (สองคนดิ๊) เธอกลับพยายามตั้งใจฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างตั้งใจและให้คำปรึกษาว่า ลองพยายามทำแบบนี้ดูไหม ซึ่งผมก็พยายามให้เหตุผลและข้อมูลจริง ซึ่งเธอนั้นมีประสพการณ์ในชีวิตมาไม่ต่างกันมาก เธอจึงมีความเข้าใจและเห็นใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผม ในขณะเดียวกันเวลานั้นก็ได้มีผู้หญิงอีกคนที่ได้เข้ามาในชีวิตผม (เรียกเธอว่า Dream Girl แล้วกัน) มีคนแนะนำให้ผมได้รู้จักแค่เพียงรูปภาพเท่านั้น คุณอาจจะไม่เชื่อแค่เพียงแว๊บแรกเท่านั้นที่ผมได้เห็นรูปเธอ ใจผมเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีใครทำให้ผมรู้สึกได้เพียงนี้แม้แค่เพียงรูปถ่ายของเธอ ผมก็รู้ได้แล้วว่าเธอคนนี้คือ ตัวจริง เสียงจริงที่ผม...... ผมพยายามหาข้อมูลจนรู้ได้ว่าเธอเคยทำงานที่เดียวกับผม แต่เราไม่เคยเจอกันเลยหรืออาจจะเคอยเจอกัน เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น ผมได้มีโอกาศได้รู้จักแม่ของเธอด้วย (จะเล่าให้ฟังวันหลังน่ะ)
กลับมาที่ผู้หญิงสองคนนั้น ผมก็ยังมีโอกาศได้แวะเวียนไปหาและเป็นลูกค้าของเธออยู่เนื่องๆ เพราะรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่เจอ บางครั้งผมก็ไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ ช่วยขายรองเท้าบ้าง จนเวลาผ่านไป ผมเองก็มีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบจนทำให้เราห่างกันออกไป จนวันนึ่งผมได้มีโอกาศกลับไปหาเธอที่ร้านอีกครั้งปรากฏว่า ร้านเธอหายไป ร้านเธอย้ายไปแล้ว!!! ผมไม่มีเบอร์โทรเลย แล้วผมจะหาเธอได้อย่างไร จนผมได้ข้อมูลว่าเธอย้ายร้านไปอยู่ JJ Mall ผมตัดสินใจไปตามหาเธอที่นั้นแระแล้วผมก็ได้พบกับเธออีกครั้ง!!! เธอยังสดใส น่ารักเหมือนเดิม ยังยิ้มและดีใจที่ได้เห็นผมกลับมามีชีวิตที่ดีและสดใสอีกครั้ง เรายังได้ไถ่ถามารทุกข์สุขดิบตามประสาคนที่เคยสนิทกัน ผมซื้อของกินอร่อยๆ ไปฝากเธอ ร้านเธอยังขายดีเหมือนเดิม มีลูกค้าแน่นเหมือนเดิม เรายังมีโอกาศได้เล่าและอัพเดทเรื่องของ Dream Girl ผมบอกเธอว่า เธอได้แต่งงานไปแล้วกับผู้ชายผู้โชคดีคนหนึ่ง เพราะว่าผมเองก็ไม่สามารถทำในสิ่งที่อยากทำได้ในขณะนั้นและช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมเองก็มีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบ เพราะเธอคนนั้นที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมต้องพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะให้ตัวเองมีค่าเพียงพอให้เธอและแม่ของเธอต้องภูมิใจ ถ้าผมเองจะเสนอตัวเพื่อขอเป็นลูก.....
และแล้วเมื่อ 2-3 ปีที่ผ่านมาก็มีเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นมาในชีวิตผมอีกครั้ง มีผู้หญิงอีกคนได้เดินเข้ามาในชีวิตผมอีกคน อันนี้เรียกเธอว่า (เจ้ากรรมนายเวรตัวจริง!!!) ผมไม่มีโอกาศได้กลับไปหาผู้หญิงสองคนนี้เลย จนเมื่อวาน......
ผมเดินทางไปด้วยความตั้งใจที่จะต้องพบเธอเพื่อให้เธอได้เห็นว่า วันนี้ผมแกร่งขึ้น เข้มแข็งกว่าเมื่อก่อนนี้มากมายหลายเท่านัก ไม่มีใครทำให้ผมต้องสั่นสะเทือนได้อีกแล้ว ผมตั้งใจจะกลับไปหาเธอเพื่อตอบแทนกับสิ่งที่เธอเคยช่วยเหลือผมทั้งทางร่างกายและจิตใจ....
ร้านยังอยู่ที่เดิม แต่....คนขายเปลี่ยนไปเป็นเด็กสาวหน้าตาดี ผมถามเธอว่า ใช่ร้านคุณยายกับพี่จอยหรือปล่าว ร้านเดิมชื่อร้าน Forence เธอบอกว่าใช่ค่ะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนเจ้าของและชื่อร้านไปแล้ว ผมถามต่อว่าแล้วทั้งสองคนเป็นไงบ้าง...
เธอตอบกลับมาว่า..... คุณยายเสียแล้ว!!!! จากอุบัติทางรถยนต์ เธอถูกรถยนต์ชนบริเวณป้ายรถเมล์ เมื่อประมาณ 1 ปีก่อนหน้านี้ แล้วลูกสาวเธอพี่จอยหล่ะ เธอบอกว่าพึ่งเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ เธอถูกรถยนต์ชนเหมือนกันเมื่อ 4-5 เดือนที่แล้วเอง!!!!!!!!!!!!!!
